Etappe 24 Sзки-Кэвэгэ

Etappe 24 dus tussen Seki en Qebele.
(de dubbele v stelt dus een vv voor he op dit azeri klavier zonder vv)
Die ochtend vvas ik dan heel vroeg vertrokken vanuit de zijderoutestad Seki. (nog 2 gekookte eitjes toegestopt van Turals moeder) Het vvas nu zo rond half 7 en de man van het gasthuis die hier ook een vvinkel openhield; had gisteren plechtig beloofd om mij op te vvachten aan zijn vvinkel. Hij zou er reeds zijn van voor zessen... Toch de grote praat van tengere meneer snorremans hield vveinig in; hij had zijn belofte niet gehouden. İk spuvvde op zijn plankier en vveg vvas ik in de nog donkere ochtend. İk zou nog meerdere vossen (FOXES zoals de lieve Azeri-people ze noemen) tegen komen op mijn Azeri-pad hier...
De grote borden van meneer de president alias əliyəv the fox begroetten mij gezvvind op mijn ochtendpad; tervvijl deftige bevvegvvijzering hier ver te zoeken vvas. Hoe ik mij soms danig kan ergeren aan de Azeri-logica; ik kan er vveinig aan veranderen nu; het alleen jullie melden. Zeker ook de vele notenrapers en verkopers langs de vveg. Mij banend tussen gaarden van hazelaars ik genoot hiervan. Vooral naar het dorpje Nic (vvaar een Udin-Albanese gemeenschap leeft) reed ik vol vervvachting. İk kocht er een zakje hazelnootjes kvvestie vvan een gesprek aan te knopen met hen. Toch hun spreken vvas in het geheel geen Albanees meer. Ze verbleven hier al voor eeuvven; heel vredig met hun Katholieke kerkjes omringd door dit moskeeenland. Tural had me verteld er vooral veel varkentjes te zien in het dorp (Moslims mogen die niet eten). Toch het vvas vooral het eigenaardig taaltje en mooie kerkjes die me deden Ggenieten. İn de avond bereikte ik oud-Qebele (een archeologische site van een oude udin-stad : de oudste Albanese vestiging in de Kaukasus). 3 bessenplukkers kvvamen me tegemoet door de rivier die de vestiging op de heuvel omarmde. Elk met een emmertje vol zoets door het vvilde vvater. Ze vvouden me vvel helpen naar de overkant te geraken met mijn meer dan 3 emmertjes geladen fiets. De restanten van de tvvee torens aan de overkant van het vvater lonkten in de avondzon gehuld verleidelijk naar me. Toch het leek me beter met de bessenplukkers mee te gaan voor de zon zich volledig verstopte achter dit oude Albanese land. Op het erf vverd ik vervvelkomd door de ganse familie. Niemand sprak er meer dan hun Azeri-taaltje; grote broer buiten beschouvving gelaten... Na een uit(munt)ende kalkoensoep ging ik met kleine broer in een donker labyrint van vvegeltjes beekjes en bosjes naar de moskee. Allah Allah in het donkere Qebele (een god-vergeten plaats)vol geheimzinnige onverstaanbare spreuken omringd door op tapijtzittende baardige mannen.
İn de nacht vverd ik vvakker gemaakt door een dronken man zittend op mijn bed in de kamer samen met 2 van de bessenplukkers. Hij brabbelde stomdronken in een soort Engels vvaar ik niets van begreep. Dit vvas grote broer dus, en ook mijn pasport vvou hij zien en vlug... Verschillende malen kvvam hij de kamer terug binnen. Kleine broer probeerde me gerust te stellen door dicht bij me te kruipen, toch eerder om zijn eigen angst te verbergen in het huis. s Morgens deed grote broer alsof er niets gebeurd vvas en groette me vriendelijk, ik negeerde hem straal, zijn nachtelijk gestommel nu vvel geblusd...
Met kleine broer bezocht ik in de ochtend dan de archeologische site. De rivieroversteek ging vlotter dan ik had gedacht. De 2 stompen van de vvachttorens stonden fier op de heuvel aan de rivierbocht in het niets te dromen van een mooie ochtend. En met e bergen in de verte, of misschien eerder om mijn geheime Albanese voorliefde vvas ik blij als een ontdekkingsreiziger die een nieuvv continent had ontdekt. İk nam afscheid van kleine broer alsof hij de mijne vvas. Met een raar gevoel liet ik hem hier nu achter in dit godvergeten plaatsje van de Albanese Kaukasus.İk nu op vveg naar Lahic, hij naar grote broer...