Manana en Valentina

Terug in mijn geliefd georgie...
De zus en mama van Kurka

Teani

.
Jarige Teani, de zus van Nato, de dochters van Giorgi,de wijnboer uit Gurdjaani.

Alaverdi

De mooie Debetvallei staat volgestouwd met fabrieken; we zijn in Alaverdi, het laatste Armeense stadje voor we terug Georgie binnerijden.

Kurtan

Lori (le nord en Armenie)

De mooiste weg in de kaukasus, kwam ik hier per toeval tegen.
Gretig nam ik het land tot mij,echt godenwerk.
Ik heb er daar niets mee te zien. Pure mystiek.

Zoek de Belg

Mijn kleren waren doorweekt en ik rilde van de kou.
Wat moest ik hier in het stormachtige bergland?
Nooit gedacht dat een weinig later het tij zou keren.
Ik beleefde een legendarische avond met alles wat ons lief is.
Alleen de meisjes ontbraken...

()()))()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()(

Geen zondvloed zonder ararat

Of was het omgekeerd?

in Massis-even buiten Yerevan

Jevanike,Artuur,Gio,Sjako en Sjako
De familie uit Massis, ten zuiden van Yerevan,
Artuurs'zus woont ten westen van de hoofdstad,
aan de rand van de mooie oude stad,Gent.

* ** *** ** *

Het moment net voor dat mijn schetsboek in de vlammen op ging...

met Sjako en Gio op de foto...

Althans dat was het plan.
(de 2 zoontjes van Artuur en Jevanike in Massis)

Duduk-lovers (they are on the way!)

Vahagn vriend was een violenbouwer. Mooie Armeense modellen. Iets groter en hoekiger als deze die wij kennen. Toch een duduk,net iets handiger op de fiets. Zo ze zijn onderweg, voor zij die denken dat er 1 voor hen is bestemd...

Vahagn uit Yerevan

Mama Zara fotografeerde haar 2 zonen...

Cebabi Cebabi Cebabi Cebabi Cebabi Cebabi Cebabi...

Op weg naar Yerevan, de zoveelste cebabi in de kaukasus.
Hier wel het mooiste open-air restaurant van de streek.

het meer van Sevan

1 van de hoogste meren ter wereld bereikte ik na de lange tunnel die zich door de bergen boorde. Ik dacht echt bij het meer van Ohrid, op de grens van Albanie en Macadonie te zijn aangekomen. De kerkjes en de herfst maakten het hier nog mooier.
Toch het paradijs, ligt altijd 'daar',
altijd een beetje verderop,
het verlangen is een mooie gift.
Up to Yerevan!

Armeens zwijntje

De gulle schenkingen uit Georgie kwamen hier goed van pas. Ik moest de lange weg in de Debedvallei op mijn eerste dag in Armenie zien te maken zonder geld, enkel in Vanadzor, de grote stad op het einde van de vallei had een bankautomaat.
Ik smulde gulzig van de granaatappels,het brood en de kaas die mama Valentina mij die ochtend had meegegeven, voor even kwam het zwijntje terug in mij boven...

Nodar,Kurka zijn vader

'I speak very very ve.....'
Hier op mijn georgische ommetje, ten huize van de Migriaoulis.

escape from Azerbadjan!

Op mijn laatste dag in Azerbadjan,zullen er koppen rollen....
Nevermind, ik zwijg!

Back in lovely Georgia!...

Ook al snotter ik hier in Tbilisi mijn Turkse papieren zakdoeken vol met slijmpjes uit het koude Armeense hoogland, ik ben echt blij terug in Georgische hoofdstad te zijn.
Ik verblijf hier bij Kurka en zijn 2 broers en zus in 1 van de vele huizenblokken aan de rand van de stad. Gisteravond bij het binnenrijden van de stad verwelkomde Kurka mij op het einde van de weg komende van Marneuli.
Het was een hachelijke onderneming op in den donker op een weg vol putten en bulten de laatste heuvelrug op te klauteren en nadien de stad aan de rivier in te duiken.
Met paardje was terug volgeladen, nadat ik al mijn hebben en houden, dat ik bij Kurkas'thuis tegen de Armeense grens gedeeltelijk achterliet,zodat elke bult mij nog meer deed wiegen dan te voren. Ik zou hier op hun bruuske wegen zeker niet in slaap vallen, maar kon een bedje best gebruiken. Ik was die ochtend vanuit de onvergetelijk schone Debed-vallei in het Noorden in 1 ruk tot hier gefietst. Ook al hadden Armeense onbekenden mijn kilometerteller afbroken,meegenomen naar god weet waar, in de trappenhal van Vahagns'appartement, ik had zeker de magische 2 nullen die dag overschreden. Fier nam Kurka mijn fiets over aan de hand om via treinenweg, af en toe moeten we langs de kant springen willen we levend zijn wijk nabij Mokouprospekti bereiken. Op het vierde wordt ik verwelkomd door zijn broers,zus, schoonzus en de kindjes. Nodar,het zoontje is blij wanneer ik hen een van bamboe gemaakte duduk kado doet. Samen met zijn trom begeleid hij ons tijdens het avondmaal van (ik ben de naam vergeten aiaia...) een soort ravioli maar dan met vlees gevuld. Ik haal het brood boven dat de mama mij deze middag had meegegeven om haar kindjes te voeden, die mama's toch, ik voel 1 van hen.
Die avond ging ik samen met Dato,Kurkas broer op bezoek bij Nato, de dochter van de wijnboer in Kakheti, van lang geleden weet je nog.
Het moest welk lukken dat er voor haar zus een verjaadsfeest aan de gang was.
Er werd menig getoast. Echt gevaarlijk voor een eenzame reiziger. Kom nooit naar de Kaukasus. Ge zijt gewaarschuuwd.

Holy Echmiadzin (incl. veel hemelwater)

Ik ben nu in Echmiadzin, het vaticaan van Armenie.
Deze nacht, met buiten huilend hondeweer, in het kitcherige hotel Zvarnots,verbleven.
Hun elektrische palmbomen al flikkerend voor het complex stonden hier nu volledig misplaats. Zo,deze herfst die hier over het land waait is ook in mij geslopen.
Hij vreet lichtjes aan mijn energie, dus we gaan hier overvloedig smullen in de stad tussen de vele kerkjes, om alles dan heerlijk te verbranden op hun steile flanken op weg naar Tbilisi, waar mijn Georgische vrienden zijn.
Jammer dat ik ginder Fanny niet zal zien, daar ze, in de week in Gurdjaani is. Maar Davit, de koereur, Nato, de dochter van de wijnboer,Omar, de jongen des huizes waar ik verbleef op mijn Georgisch ommetje op weg naar Armenie en Layla uit het Franse Noorden wil ik graag terug zien in de hoofdstad.
Wat een reis, met zoveel ontmoetingen...
Bij Artur en Jegzadin,familie van Albert en Lala die in Gent wonen, stampten ze mij overvloedig vol met heerlijke Armeense gerechten. Hun engels was nog minder dan mijn Armeens, dus geen woorden maar eten, om hun respect voor hun gast te betuigen.
Van Albert had ik een stoere blinkende aansteker met klok meegekregen om aan Artuur Kado te doen. Fier als een gieter stak hij zijn sigaretten nu aan met de groen spuwende vlammenmaker,terwijl zijn 2 zoontjes met hun al even vurige oogjes toekeken om dit achter zijn rug ook wel eens uit te proberen. Net op tijd,... of mijn schetsboek ging in de vlammen op. Echt 2 zwijntjes die tot op mijn hoofd kruipen en met veel plezier met mijn stiften mamas'tafelkleed kleuren.
Zo vergeet je voor even toch de kleurloze huizenblokken buiten hier in Massis en hun plastik zakken of zonnebloempitten verkopende vrouwtjes, waar ze zeker niet rijk zullen van worden.
Dus zo komen ze in grote getale bidden in de heiligste plaats van het land, Echmiadzin, in de hoop op betere tijden...
Laat het hemelwater een zegen zijn, een welverdiende wasbeurt voor mijn echt wel vuil bestoft paard.
Hij past zich aan aan den decor, dat is nu eenmaal de aard van het beestje.
Love from the Armenian Vatican
Koen