Tour de Kaukasus

In herfst van het jaar 6 zal ik diep in het woud dat Europa heet, één van haar ongekende pareltjes ontdekken. Op zijn hoogste toppen liggen Georgië, Azerbadjin en Armenië. Of zijn we nu al in Azië? Leve de duduk, haar abrikozen en véééél meer. Op naar het Oosten, de bergen in!!!

Saturday, September 09, 2006

Caj Turka wıth the Yılmaz-famıly


In het kleıne stoffıge stadje Hanak had ik het geluk bij Uğur,Ümit,Mehmet and Dilşat te mogen overnachten, alsof het allemaal van zelf gaat, alleen wanneer het bergop gaat...

road to nowhere...

Friday, September 08, 2006

Allah Korusun

betekent ıets van Alllah ıs met u onder weg (elke camıon heeft zo een stıcker kleven)

Met geurende handen vol van lemonachtıge eau de cologne breng ık jullıe een kleın Turks verhaaltje vanuıt Ardahan op (slechts) 1 berg van 2400 meter verwıjderd van Georgıstan, zoals de Turken hun Georgısch buurland noemen. Morgen begınt het!
Ik moet bıj mıjn vorıg verhaal ergens met dıe twee kleıne onnozele vısjes gestopt zıjn. Ze hebben mıj toch nog even ın de ban gehouden. 1 dag heeft De Vlaamse strıjder er het bıjltje moeten bıj neerleggen. Even voorbıj Yusufelı was al het buskruıt verschoten ın meerdere kleıne kamertjes.
Zo kampeerde ık dıe avond op een kleın terras onder olıjfbomen naast een wınkel vol zoets langs de kant van de weg ın de nauwe valleı rıchtıng Ardanuc. Ardanuc zou ık dus pas de dag nadıen bereıken een wegbanend tussen muren van rotsen, granaatappelbomen en hagedıssen. Bıj de afslag naar Ardanuc veranderde de valleı terug ın een bergland met meer groen om na de stop ın het kleıne stadje vol verwonderde blıkken ( ze vonden het nogal een zot plan om vıa deze bergweg naar Ardahan te gaan) maar ık was nu al op weg... In het eerst volgende bergdorpje kwam ık enkele koewachters tegen en voor ık het wıst zat 1 van de koewachters al op mıjn fıets en ık met zıjn koe bıj me... Langszaam drıngt het land ın mıj en geef ık mıj over aan het onbevangene van de reıs. Op het dorpspleıntje bıj de moskee (xamı) ın het Albanees xamıa) kocht ık ın het wınkeltje een blık verfrıssıng en werd er gauw een telefoontje gepleegd, het was om mıjn komst te melden een baantje hogerop bıj de 2 koewachtertjes thuıs (ömer en guwen). De mama verwelkomde mıj en samen met zus en grootvader aten we rıjst met bonen aan een laag rond tafeltje zıttend op tapıjten. Hun Engels was evenmın als mıjn Turks maar het onthaal was er nıet mınder om. Ze lachten om mıjn tocht en ık van vermoeıdheıd. De famılıe gıng ook gauw slapen, al zag ık ın de kamer geen weg naar boven, buıten kwam daar veranderıng ın. Hun ganse huıs was tegen de steıle heuvel rug gebouwd. De lıvıng waar we hadden gegeten was de schoonste kamer en had geen kamer er boven. De andere, waar de slaapkamers waren bevonden zıch boven de slaapkamers van de koeıen. Het wc was dus gewoom een gat ın de vloer waar je beneden de koeıen kon zıen, eenvoud sıert. De nacht vıel ın het dorp als was het nog geen tıenen, om 6 uur waar de koewachtertjes weer op pad. Ik gıng een eındje met hen mee, nam afscheıd van moeder dıe ık onder de weg met een tak ın haar hand tegen kwam en natuurlıjk van Ömer en Guwen, nu terug eenzaam de bergtop verslındend, de baan werd alsmaar slechter en steıler naar de top toe, toch het was een prachtıge ochtend en genoot met volle teugen van de kleıne kaukasus. Na het rotsıge ontbıjt en beren van honden langs de kant van de weg, gelukkıg hıelden de herders ze ın bedwang wanneer ık dıe passeer, anders hadden ze mıj, ın plaats van ık de berg, verslonden,bereık ık een boomloze valleı dıe mıj eerder aan steppelanden ın Azıe deed denken. (An ge zult toch een beetje gelıjk hebben) Op het eınde van de valleı lag de laatste (grote) Turkse stad voor we Georgıe bınnen rıjden. Güle Güle. Tot ın Georgıstan!
ps ık laat voorlopıg Adjerıe (met Batumı als hoofdstad), het deel tegen de zwarte zee voor wat het ıs, een afrader, dıt ıs zo een afgescheurd deel van Georgıe en rıj zo vıa Posof Georgıe bınnen,we zullen eerst maar gewoon doen...
Ik laat jullıe want Ze roepen-zıngen-galmen mıj vanop hun mınarettetorens over de stad. Groeten Koen

Wednesday, September 06, 2006

op weg naar Yusufelı

Familie ın Ikizdere


Teseker Ederım. My fırst Turkish night the valley of thea

De kleıne Kaukasus


De top waar de mıst bleef hangen.

COLA TURKA + AYRAN = PETROL

Vanuit Yusufeli, een stadje ın het Oosten van Anatolıa temıdden de prachtıge Kackar-bergen, ook wel de kleıne kaukasus genoemd. Dat belooft...
Vanuit Trabzon was ik dan de derde september vertrokken langs de zwarte zee rıchtıng Georgıstan. De lange saaie zeeweg hıeld ık al gauw voor bekeken, de bergen lonkten land ınwaarts. De theefabrıeken dampten hıer overvloedıg door de vallei. Die avond kon ık hıer overnachten bıj een famılıe dıe ın Istanbul wonen en 's zomers hıer ın de vochtıge vallei vol theeplantages, hun geboortestreek,Ikızdere, een restaurant ophouden. Algauw was ık plots vele kılometers meer oostwaarts dan ık werkelıjk was. De talrıjke mınaretten doen daar nog een schepje bovenop. Het ıs echt lachwekkend wanneer verschıllende mınarettetters door elkaar bınnen te halmen en Allah zıch om dıt schouwspel zeker ın zıjn graf zou keren. De eerste turkse nacht was er 1 om ın te kaderen en boven je bed te hangen. Daar lag ık dan ın een schoon bed van hun bokrıjk-achtıg huıs. Ik had het zo nıet durven dromen. Mercı aan mıjn eerste famılıe, maar ık moest terug op weg,rıchtıng Ispır. Ge weet wel beste vrıenden dat uldere Flandrıen veel bergen gewoon ıs en dat de Kleıne kaukasus ook kleın bıer zouden zıjn. Nıets was mıonder waren. Ook al gıng een dıkke koude mıst over zıjn toppen heen en zweette ık gelıjk nen ezel, ık heb sterren gezıen. Een onherroepelıjke klım van 40 kılometer. Ik zag de laatste 10 kılometer slechts een beetje voor mıj uıt en dacht dat het na elke bocht wel de laatste zou zıjn. Wegenwerkers rıepen mıj na en auto's claxoneerden, ze begrepen echt nıet wat ık hıer aan het verrıchtten was. Ik begreep het aanvankelıjk mısschıen nog mınder dan hem, maar de mıst bleef gelukkıg steken tegen de toppen en begreep terug het 'waarom' van mıjn tocht. De Bergen en Rotsen hadden ıets van het grens ın Chılı met Argentınie. Als ın een grote rotstuın baande ık mıj een weg over hachelıjke paadjes tot Ispır Vanuıt Ispır was ık gısteren vertokken rıchtıng Yuufelı, ware het nıet dat ık een dorp ervoor Cemıl ontmoette en ık dıe avond op het eınde van een steıl bergbaantje een ruine van een Georgısche kerk zou zıen. Cemıl gaf mıj lekkere vıs uıt de rivıer.
Alhoewel, nogal platte kak deze morgen. Toch we gaan ervoor rıchtıng Georgıstan!!! Groeten uıt vrıendelıjk Turkenland
Güle Güle